مانند هر فعالیت دیگر، در عکاسی هم تمرین بیش‌تر باعث افزایش مهارت افراد خواهد شد. به همین خاطر در این مقاله، برخی از ضروری ترین تمریناتی که هر عکاس بایستی آن‌ها را به انجام برساند، گردآوری شده است. پس شما هم اگر می‌خواهید عکاس بهتری شوید، این مراحل را دنبال کنید.
1- نورسنجی نقطه‌ای (Spot meter)
دوربین‌های امروزی از سامانه نورسنجی قدرتمندی برای اهداف رایج عکاسی بهره می‌برند. این سامانه در دوربین‌های مختلف ممکن است نام‌های متفاوتی از جمله Evaluative (در دوربین کنون -Canon) یا Matrix (در دوربین نیکون -Nikon) و یا چند منطقه‌ای (Multi-area) داشته باشند. این سامانه‌های خودکار، معمولا عملکرد خوبی در تشخیص میانگین میزان تابش نور دارند.
اما این فناوری‌های خودکار، همیشه صد در صد دقیق نبوده و گاهی در محیط‌های بسیار تاریک، بسیار پرنور و تاریک-روشن اشتباه می‌کنند و نور بیش از حد را به حسگر دوربین (Camera) راه می‌دهند. از طرف دیگر این فناوری‌ها چون در حالت خودکار قرار دارند، گاهی خواسته دقیق عکاس را برآورده نمی‌کنند.
تغییر حالت نورسنجی از خودکار به نقطه‌ای (Spot metering) باعث می‌شود کنترل کامل در اختیار کاربر قرار بگیرد. در حالت معمول این نوع نورسنجی قسمت کوچکی از صفحه را که انتخاب کرده‌اید در نظر گرفته و اطمینان حاصل می‌کند که آن نقطه از نوردهی مناسبی برخوردار باشد. به همین دلیل باید مطمئن شوید که کدام نقطه از صحنه برای اندازه‌گیری نور مناسب‌تر است.
گاهی بهتر است نورسنجی نقطه‌ای را با حالت (AE) استفاده کنید (حالتی که میزان اکسپوژر (Exposure) را بعد از نورسنجی قفل می‌کند).
2- کنترل هیستوگرام (histogram)
درست مانند Levels در نرم‌افزارهای ویرایش عکس مانند فوتوشاپ (Photoshop)، دوربین‌های عکاسی هم قسمتی به نام هیستوگرام (Histogram) دارند که میزان روشنایی پیکسل‌های تشکیل دهنده تصویر را نمایش می‌دهد.
این تراز از مشکی خالص با خوانش نور صفر، تا روشن‌ترین حالت و خوانش نور ۲۴۴ تنظیم می‌شود. قله‌هایی که در هیستوگرام مشاهده می‌کنید، تعداد پیکسل‌هایی است که میزان نور مشخص شده را دریافت کرده‌اند. قله‌های بزرگتر نشانده دهنده پیکسل‌های بیش‌تر است.
پس قله‌ها در هیستوگرامِ تصاویر تاریک در سمت چپ و در تصاویر روشن در سمت راست نمودار تجمع پیدا می‌کنند. تصویری که با نوردهی مناسب ثبت شده باشد، باید دارای توزیع متعادلی از قله‌ها بوده و تعداد کمی پیکسل بسیار تاریک داشته باشد. کنترل هیستوگرام بعد از ثبت هر تصویر، درک بهتری از نحوه توزیع نور به عکاس می‌دهد، زیرا می‌تواند با نگاه کردن به نحوه تجمع پیکسل‌های تیره و روشن، تصاویری که کمتر نور جذب کرده‌اند و آن‌هایی که نور بیش از حد جذب کرده‌اند را تشخیص دهد.
3- استفاده از لنز تک‌کانونه (single prime lens)
استفاده از لنز با یک کانون ثابت (Fix)، با حذف پارامتر بزرگنمایی، به شما کمک می‌کند تا تمرکز بیش‌تری داشته باشید. اگر از چنین لنزی استفاده کنید، به جای بزرگنمایی بایستی به سمت سوژه نزدیک شده یا از آن فاصله بگیرید و در عین‌حال از محل ویوفایندر (Viewfinder) به دنبال کادر مناسب بگردید.
با ادامه انجام این تمرین، دقت نظر و کادربندی شما به مرور زمان بهبود پیدا می‌کند. همچنین اگر همیشه با خود یک لنز را حمل کنید، در بحث شناخت فاصله کانونی متبحر خواهید شد. به این ترتیب بعدها در هر شرایط نوری خاص می‌دانید که از چه لنزی برای استخراج بهترین نتیجه استفاده کنید.
4-استفاده از وایت بالانس (white balance) خاص
فناوری تنظیم خودکار وایت بالانس یا تراز سفیدی (White balance) در حال حاضر بسیار پیشرفته است اما این سامانه همیشه نتیجه دلخواه شما را فراهم نمی‌کند. البته بیش‌تر مواقع نتیجه حاصل شده قابل قبول است اما اگر زمانی تصویر ثبت شده توسط دوربین از نظر شما دارای تراز سفیدی مناسبی نیست، می‌توان مقدار آن را تغییر داد.
تنظیم تراز سفیدی بر روی پروفایل نور روز (Daylight) برای بیش‌تر محیط‌های خارجی مناسب خواهد بود اما می‌توانید سایر پروفایل‌ها را نیز امتحان کنید. تمرین با تنظیم تراز سفیدی، توانایی شما را برای تشخیص پروفایل صحیح در آینده بیش‌تر خواهد کرد. از اشتباهات نترسید زیرا حتی پروفایل‌های غیر متعارف مانند تنگستن (Tungsten) در نور محیط خارجی نیز می‌تواند به نتایج جالبی مثل ثبت تصاویری با رنگ‌های بسیار سرد بینجامد.
5-تنظیم دستی مقدار وایت بالانس
با مراجعه به دفترچه راهنمای دوربین خود به راحتی می‌توانید عدد تراز سفیدی را کاملا به صورت دستی تنظیم نمایید. بعد از این می‌توانید تصاویری با تراز سفیدی کاملا متفاوت از منظره یکسان شکار کنید. دقت کنید که کار به همین سادگی هم نیست و در دنیای واقعی، حتی زاویه سوژه با لنز می‌تواند بر نتیجه نهایی تاثیر بگذارد. به عنوان مثال اگر یک سوژه منعکس کننده نور را داشته باشید و منبع اصلی نور شما در بالای این سوژه قرار گرفته باشد، آنگاه اگر زاویه سوژه به سمت پایین خم شود رنگ‌های کاملا متفاوتی نسبت به زمانی که زاویه سوژه به سمت بالا باشد، ثبت خواهد شد.
در نهایت با تمرین و البته آزمون و خطا با بخش وایت بالانس دوربین خود می‌توانید دراین زمینه به مهارت دست پیدا کنید. و از این بعد اگر تشخیص دادید تصویر طبیعی که دوربین شما ثبت می‌کند، باب میلتان نیست، می‌توانید با استفاده از تراز سفیدی، رنگ‌ها را مطابق سلیقه خود بازی دهید.
6-شدت نوردهی دستی (Manual exposure)
گرچه استفاده از گشودگی دیافراگم (Aperture) و سرعت شاتر (Shutter speed) برای تنظیم میزان روشنی و یا تاریکی تصویر در اولویت عکاس قرار دارد، اما استفاده از تنظیم شدت نوردهی به سنسور (اکسپوژر) به صورت دستی، قدرت و کنترل مضاعفی را در اختیار شما قرار می‌دهد. همچنین استفاده از این بخش شما را وادار به فکر کردن به میزان نوردهی می‌کند تا آنجا که بر این موضوع مسلط شوید.
برای به کار گیری سه عامل گشودگی دیافراگم، سرعت شاتر و اسکپوژر دستی باید با مفاهیمی همچون عمق میدان، سرعت حرکت و ثبت سوژه و نوردهی آشنایی پیدا کنید. همچنین ترکیب این مهارت‌ها با استفاده از نوردهی نقطه‌ای، کنترل کاملی بر نحوه ثبت نور در تصویر به عکاس می‌دهد.
7-هر روز یکی از عکس‌هایتان را در شبکه‌های اجتماعی پست کنید!
حتی اگر به صورت مقطعی و نامنظم به عکاسی می‌پردازید، تصاویر خود را در شبکه‌های اجتماعی همچون فیسبوک (Facebook)، اینستاگرام (Instagram)، توییتر (Twitter)، فلیکر (Flicker) و یا هر سایت به اشتراک گذاری تصویر دیگر، منتشر کنید. سعی کنید حداقل روزی یکبار عکاسی کرده و حداکثر روزی یک عکس را منتشر کنید.
اینکار باعث تشویق شما در به کار گیری قوه تخیل و خلاقیت شده و شما را به سمت پیدا کردن سوژه‌های و محل‌های عکاسی جدید سوق می‌دهد. همچنین باعث می‌شود، تمام تصاویر خود را با دقت ارزیابی کنید تا بهترین آن‌ها را در شبکه اجتماعی به اشتراک بگذارید. جایی که تصاویر را به اشتراک می‌گذارید تفاوتی ندارد اما راه و هدف مشخصی را دنبال کرده و به آن متعهد باشید.
اگر گاهی نظرات کاربران و دیگر افراد را در مورد تصاویر خود بخواهید، هم ایده‌های خوب به دست می‌آورید و هم باعث می‌شود از زاویه دیگر به کار شما نگاه شود.
منبع: Tech Radar